De May – Benieuwd hoe de ‘leste noten’ klinken van Vals Alarm, alarmerend vals of zuiver, dan moet je er snel bij zijn, want op dinsdagavond 4 maart net voor Aswoensdag blaast het kapelleke haar laatste treurige, muzikale noten in de ballenbak van ‘dun fletchert’. Die ‘leste noten’ worden door de elf leden samengebald in elf kaskrakers uit een repertoire van 37 jaren en een paar weken. Het leutige muziek maken zit er dan officieel op.

Dur Leihcim Sreteep

Ad Welten, Anja van de Steenoven, Cees en Meriam Verwater, Franca en Ton de Wijs, Kees van Meel, Marian Rasenberg, Ronald van der Schoot, Sjoerd van den Hengel en Wilma Norbart gaan de laatste carnavalsdagen in als een muzikale raad van ‘elluf’ en voorzien de omgeving van de leste deuntjes. In Dun Grote en Kinderoptocht van De May, bij het Kapellenfestival en overal en nergens in de Madese horeca laten de ‘elluf’ van Vals Alarm zich nog graag horen. En zeker bij het traonenbal op de grens van Aswoensdag toeteren ze voor de laatste keer mee, voordat het ‘ammezuur’ (afkomstig van het Franse woord embouchure die de lippenstand aanduidt die nodig is om een blaasinstrument te bespelen, red.) ermee ophoudt en de ‘Leste Toon’ klinkt.

Vals Alarm ontstond een week na Aswoensdag in 1988, 24 februari, weten de gesprekspartners van het eerste uur (Ad Welten en Cees Verwater) zich te herinneren. De muziekgroep van cv De Narren was onderbezet. Wij waren van CV De Malleuten en samen met het Narremonieke ontstond Vals Alarm. Achttien man waren aanwezig op de oprichtingsvergadering. De Drie Linden was er speciaal voor open gegaan. Leo Ligthart was onze eerste repetitor. En ook de namen van Piet van Bragt en Nico van de Clundert mogen niet onvermeld blijven. In 2011 fuseerden we met Houdoe en Bedankt en werden we weer muzikaal sterker. Dik veertig leden bliezen in die 37 jaren hun muzikale partij mee bij Vals Alarm.

En die eerste repetitor kreeg een heleboel muzikaal ‘talent’ voorgeschoteld op de eerste repetitie. Ze, bedoeld wordt de 'meese' die net een week eerder, op afbetaling, in Tilburg een koffertje met een muziekinstrument ophaalden.

Het eerste nummer dat de groep leerde en speelde was het nummer van Joost Nuissl, 'Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben'. Intussen vullen drie ordners met dik 450 muzieknummers het totale repertoire van 37 jaren Vals Alarm.

Naast die ordners met muziek zijn er nog tal van mappen die vol zitten met allerlei berichtjes en knipsels uit 37 jaren muziek maken met carnaval, eigenlijk uit het hele jaar. Waar een feestje te vieren was, was Vals Alarm. Of dat nou bij de Duitse wijnfeesten aan de Moezel of Rijn zijn; de Poperingse Hopfeesten, het Mayse Kapellenfestival, het eigen 34 jaar oude FestivalsAlarm, het Pipo- of Clownsweekend op de boulevard van Kijkduin of een serieuze noot op ‘50 jaar Bevrijding 1994’. Vals Alarm was er altijd bij, als de muziekpieper ging, rukte de kleurige band uit.

Nietjes middenpagina van Aktueel!

“Heb nog wel een paar leuke feitjes uit die 37 jaar muziek maken. In het verleden maakten we een flashmob bij het NAC-stadion, beter gezegd bij die grote Jumbo bij het Rat Verlegh-stadion. Alleen de manager die was het vergeten aan de weekendman dat wij ook kwamen opdraven. Het werd een muzikale, hilarische opname. Het is nog terug te vinden op You Tube,” lachen Ad en Cees.

“Ook het Pipo-weekeinde in Kijkduin staat op herinneringslat. De mensen op de boulevard keken raar op toen wij ons aankondigden als muzikale Pipo’s. Voor die bovensloters waren wij clowns! We haalden destijds nog wel het gewaagde weekblad Aktueel en vonden ons een week later terug op de middenpagina met de nietjes!”

Als de grijze muzikanten herinneringen uit de ouwe doos gaan ophalen springen er nog meer uit. “Wat dacht je van het muziekfestival in het Franse Saint-Quentin. Op dat militaire muziekfestival vielen we compleet uit de toon in onze pipo-pakken. Toch kregen we een staande ovatie, toen we als kleine groep muzikaal in twee groepen schuin over het grote stadsplein marcheerden, met de kinderwagen en grote trom erop, voorop. Vals Alarm zorgde voor de jaloersmakende komische noot en kreeg een staande ovatie. En toen de ‘Borrelbus’ kwam aanrijden om ons op te pikken was het net of we over de rode loper liepen in Cannes in plaats van Noord-Frankrijk.”

Verkering

Ze zijn niet meer te stoppen de muzikanten bij het ophalen van herinneringen. Wist je dat het kapelleke een eigen plein heeft, het Vals Alarm-plein voor The Pub; dat in het verleden bij zaal ’t Centrum van Ad Segeren de glazen lampen sprongen als Vals Alarm begon te spelen. De tweede lichting, die drie jaren na de oprichting erbij kwam, weet nog uit de mouw te schudden dat bij het eerste FestivalsAlarm in 1991 Quirina en John Rullens verkering kregen. Een stel dat destijds als carnavalsduo door het leven ging en nog steeds samen is. Meriam was erbij! 'Daarom 'wit ik dè nog'.

Vals Alarm neemt in de laatste carnavalsweek van de groep op een leutige en kolderieke manier afscheid. Ze laten zich nog van de beste muzikale kant zien. De groep blijft elkaar nog wel zien, maar samen muziek maken is over.

Vals Alarm bedankte alle Mayse en buitenlandse mensen die, soms met gevaar voor eigen trommelvliezen, geduldig hebben geluisterd en genoten. Carnaval zal Vals Alarm die ze het hele jaar door zagen, toch nog het meeste missen. Geen enthousiast trommelend, toeterend en tetterend en kleurig uitgedost Vals Alarm meer. “Houdoe en bedankt!” zegt Leihcim Sreteep.