Ruim 80 jaar geleden werden Gerrit en Willie op een steenworp afstand van elkaar geboren in Hooge Zwaluwe. Slechts een flinke sloot en een weg lagen tussen hun wiegjes in en opgegroeid in elkaars nabijheid vieren zij nu hun 60-jarige huwelijksfeest. “Het is een voorrecht om zolang bij elkaar te kunnen zijn,” is hun gezamenlijke mening.
Door Kitty Lokate
Als je allebei in een klein dorp als Hooge Zwaluwe bent geboren en getogen is het niet verwonderlijk dat je elkaar steeds tegenkomt. Naast het feit dat ze vlak naast elkaar woonden zagen Gerrit en Willie elkaar op de bassischool en in het dorp, waar iedereen elkaar in die tijd nog kende. Toen ze opgegroeid waren, Willie was 17 jaar en Gerrit 19 jaar, gingen ze in een groep jongeren wandelen. Ze kwamen niet vaak het dorp af omdat er niet gefietst mocht worden op zondag maar soms liepen ze naar Wagenberg om een frietje te eten bij Piet Moerenhout. Ze moesten dan uiteraard weer op tijd terug zijn. Op het zangkoor kwamen ze elkaar tegen en zo zijn ze van lieverlee bevriend geraakt.
Zelf een huis bouwen
Na zeven jaar verkering trouwden ze op 6 november 1964. In eerste instantie woonden ze in bij de moeder van Gerrit. De vader was overleden en moeder woonde met de enige zus van Gerrit in het ouderlijk huis. Na lang aandringen bij de gemeente konden Willie en Gerrit hiernaast zelf een huis bouwen. Moeder had de boomkwekerij van haar man voortgezet en met de inzet van Willie en Gerrit werd het een mooi hoveniersbedrijf met een bloemwinkel aan huis. Ze hebben dit bedrijf tot 1998 kunnen voortzetten. Ze vinden het jammer dat naast de beëindiging van hun eigen zaak zoveel andere winkels in hun dorp zijn gesloten. De contacten tussen buurtgenoten zijn tegenwoordig veel minder dan vroeger.
Verzamelen van eierdopjes
Willie en Gerrit kregen drie kinderen: dochters Anda en Lindy en zoon Harmen, vijf kleinkinderen en ook een bonuskleinkind. De dochters wonen gezellig in Hooge Zwaluwe, terwijl Harmen in België woont. Willie heeft veel kleding voor de kinderen gemaakt en was erg creatief met poppen. Verder had ze als grote hobby het verzamelen van eierdopjes. Met wat geld op zak ging ze naar de beurs in de Brabanthal om zoveel mogelijk verschillende eierdopjes te bemachtigen. Samen met de geschonken doppen heeft ze nu een verzameling van 850 stuks, en weet van elk dopje nog hoe ze eraan is gekomen. Ieder dopje is genummerd en in een notitieboekje is de herkomst beschreven. Ze heeft er echt bijzondere exemplaren tussen staan en soms brengt er nog iemand een eierdopje bij.
Gerrit is naast het werk als hovenier actief geweest als organist in de kerk. Op vijftienjarige leeftijd kreeg hij les van een orgel spelende vriend van zijn ouders. In het begin speelde hij muziekstukken voor en na de dienst, later begeleidde hij de gemeentezang en speelde bij trouwdiensten of uitvaarten, niet alleen in Hooge Zwaluwe maar ook in omliggende dorpen. Daarnaast deden Willie en Gerrit beiden veel vrijwilligerswerk in de kerk, waar ze het aantal kerkgangers geleidelijk hebben zien afnemen.
Soms moet je wat inleveren
De verzorging van de grote bloementuin is altijd beider hobby geweest. Verschillende jaren was deze toegankelijk tijdens de open tuinendag. Deze organiseerde Gerrit samen met Leen Kalkman tot de coronatijd er een einde aan maakte. Verder fietsten ze samen met twee kennissen flinke fietsroutes door Nederland. Ze hebben mooie herinneringen aan hun actieve leven en doen het nu wat rustiger aan. Hun huis, waarin ze nu 58 jaar wonen is helemaal gelijkvloers en ze hopen nog lange tijd hier zelfstandig te kunnen blijven. Hun 25- en 50-jarige huwelijksjubilea zijn uitgebreid gevierd en het huidige diamanten feest vieren ze met hun directe familie. “Je blijft maar doorgaan, soms moet je wat inleveren en dan ineens zijn we oud. Zomaar ineens 60 jaar getrouwd.”