Op 27 augustus was mevrouw Dudok-Paulusse het stralende middelpunt van de huiskamer in de Ganshoek te Lage Zwaluwe. Vele mensen kwamen haar feliciteren met het bereiken van de leeftijd van 102 jaar. Elke bezoeker werd door mevrouw hartelijk ontvangen met een dankbare blik, belangstellende vragen en een handdruk die ze niet snel losliet. Ze kon het gewoon niet begrijpen dat zoveel mensen waren gekomen om haar te feliciteren.

Door Kitty Lokate

Mevrouw Dudok is in 1912 in Bleiswijk geboren in een gezin met zes kinderen. Haar jeugd was niet gemakkelijk doordat zowel haar zusje Rietje als haar vader jong zijn overleden. Mevrouw Dudok was nog maar 12 jaar toen ze moest gaan werken om het gezin draaiende te houden. Ze was van maandag tot en met vrijdag bij een boer aan het werk en verdiende daar een rijksdaalder per week. Haar moeder bracht de oorlogstijd door met vijf kinderen en ervaarde echte armoede in de hongerwinter.

Aanleunwoning aan de Ganshoeksingel

Vroedvrouw worden, dat was een droom van mevrouw Dudok, maar die is nooit uitgekomen door de gezinssituatie. Na sollicitatie op een advertentie in de krant kwam ze in Brabant aan het werk als interne huishoudster, in de polder van Lage Zwaluwe. Ze leerde haar toekomstige man kennen en na een aantal jaren trouwden ze. Ze kregen samen drie kinderen en werkten allebei hard om hun kinderen te kunnen geven wat ze nodig hadden. Mevrouw Dudok heeft veel huishoudelijk werk gedaan en haar man was schilder. In 2005 overleed meneer Dudok en mevrouw verhuisde naar een aanleunwoning aan de Ganshoeksingel en nog later naar een appartement.

Paradijsje

Mevrouw Dudok woont pas sinds een jaar op de verpleegafdeling van het verzorgingshuis de Ganshoek. Dochter Paula zag steeds andere mensen voorgaan maar toen haar moeder 101 jaar geworden was, vond ze toch echt dat het tijd werd. Mevrouw heeft zichzelf altijd op de achtergrond geplaatst en bij andere mensen gewerkt en gezorgd. Door de fijne zorg die ze nu zelf ontvangt bloeit ze helemaal op, ze vindt dat ze nu in een paradijsje woont.

Flinke bos bloemen

Elke dag komt mevrouw Dudok met een paar vriendinnen bij elkaar in de huiskamer van de verpleegafdeling om de dag door te praten, te sjoelen en een kaartje te leggen. Ze heeft met name veel vriendschap van Bep ten Haaf, die nauwelijks van haar zijde wijkt. Op het verjaardagsfeest is het Bep die naast mevrouw Dudok zit en helpt met het in ontvangst nemen van de cadeaus. Er was koffie, thee en een prachtige taart met foto. Burgemeester Scholtze was erbij met een flinke bos bloemen en hij at gezellig een gebakje mee. Meerdere malen keek mevrouw Dudok genietend rond: “Ik kan niet geloven dat deze mensen allemaal voor mij zijn gekomen.”