Afgelopen woensdag werd mevrouw Wies van Gageldonk-van Hees door burgemeester Scholtze gefeliciteerd met haar honderdste verjaardag. In het bijzijn van haar twee dochters en drie van de vijf kleinkinderen ontving zij een bijzonder cadeau: een ingelijste versie van haar geboorteakte. Ze was er erg blij mee: “een mooier cadeau zou ik niet kunnen bedenken.”
Door Kitty Lokate
Wies van Hees is op 27 maart 1924 geboren in Hank. Ze heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en hebben moeten vluchten omdat de Duitsers hun huis hadden gevorderd. Ze zijn een half jaar uit het huis geweest. Ze herinnert zich nog goed dat haar moeder een jonge Duitse soldaat die het moeilijk had met de hele situatie waarin hij terecht gekomen was, getroost heeft. Na de oorlog was er veel schade aan het huis en nadat het huis opgeknapt was, werd het in 1953 getroffen door de watersnood. Het water stond tot boven in het huis en het gezin heeft drie dagen op zolder gezeten. Ze had verkering met haar toekomstige man Willem en het was goed dat hij die tijd bij hen was want hij was groot en sterk en kon daardoor iedereen in de reddingsboten tillen. Hij stapte als laatste in. Dat jaar zijn ze getrouwd en zijn ze in Made gaan wonen. “Ach ja, ik was verliefd dus ik ging met hem mee naar Made.”
Dat is voor oude mensen
Ze kregen twee dochters, eerst Angelien en vijf jaar later Wilma. Willem werkte in de metaalfabriek in Geertruidenberg en later in Dordrecht. Wies zorgde voor haar gezin en werkte bij anderen in de huishouding. Ze hebben hun 50-jarige huwelijk mogen vieren en zijn vijf kleinkinderen en drie achterkleindochters rijker. Wies woont nu 15 jaar in het Kloosterhof, Willem was vlak voor deze verhuizing helaas overleden. Ze heeft het goed naar haar zin en ze wil nog niet naar de dagbesteding... ”Dat is voor oude mensen!”. Wies kan in het Kloosterhof naar beneden om samen te sjoelen, handwerken of kaarten. Nu de Bernarduskerk is verbouwd, heeft ze een mooi uitzicht; vooral in de avond is het nu veel minder donker buiten en is het veel levendiger.
Hij belooft terug te komen
Wies heeft de wereld in honderd jaar tijd sterk zien veranderen. De uitvindingen van wasmachine, koffiezetapparaat en stofzuiger maakten het huishouden gemakkelijker maar de manier waarop mensen met elkaar omgaan is moeilijker geworden. In november jl. heeft ze een nieuwe heup gekregen en was na de operatie vijf weken bij Angelien in huis. De drukte en gezelligheid miste ze wel een beetje op het moment dat ze weer in haar eigen flat kwam maar ze wil toch zo lang mogelijk zelfstandig blijven. Haar gehoor en zicht worden wat minder en daarvoor hoopt ze binnenkort meer hulpmiddelen te krijgen zodat ze kan lezen en tv kijken.
Haar honderdste verjaardag is op de dag zelf uitgebreid gevierd met vele bezoekjes en felicitaties. Verder kwam er nog feest voor haar eigen gezin en voor alle bewoners van de flat. Wies vindt dat ze in haar leven niets te kort gekomen is. En dat is een prachtige gedachte waarmee ze afscheid neemt van de burgemeester. Hij belooft terug te komen als ze volgend jaar 101 mag worden. Dan weet ze dat nu als eerste, want haar gezin en de hele flat hadden haar dat voor deze verjaardag geheim kunnen houden.