Afgelopen zondag vond er in de grote zaal van de Gouden Leeuw in Terheijden een groot popconcert plaats. De belangstelling was groot en de bezoekers werden getrakteerd op een middag met goede popmuziek, uitgevoerd door enthousiaste koren, begeleid door bekwame combo’s.
Door Kitty Lokate
De middag werd geopend met een welkomstwoord van voorzitter Arlette Koreman. Ze was blij met de volle zaal en met het bezoekende koor en verder had ze niet veel woorden nodig. De koren wilden immers graag doen waar ze plezier in hebben en dat is in het zingen. De nummers werden tussendoor niet aangekondigd en daardoor zat er een heerlijk tempo in de opvolgende liederen. Met kleine veranderingen in de opstelling van het koor werd het geheel een lust voor het oor en voor het oog. En hoe leuk is het om te zien dat de koorleden, die elk hun eigenheid bewaarden, elkaar tussendoor eens aankijken om hun plezier te delen. Zelfs de planten op het podium stonden met het koor mee te swingen.
Popkoor Switch had enkele nieuwe nummers ingestudeerd zoals Love you more en Time to leave. Voor het koor spannend om te doen maar het ging ze prima af. De drummer van de band mocht van de dirigent Niels Loose met bruches spelen en dat was een goede keus. De drummer werd namelijk af en toe lekker fanatiek en met stokken zou zijn slagwerk mogelijk te veel overheersen. Het lied Sweet dreams liet zien dat het koor ook in het gedeelte zonder begeleiding staat als een huis. In het lied Perfect Symphony ging het koor van het Engels over in vloeiend Italiaans hetgeen een verassend andere koorklank opleverde. De afwisseling in dynamiek was dik in orde en dat is een groot compliment waard voor de dirigent die ook de pianopartij voor zijn rekening nam.
Popkoor d’Accord uit Breda heeft sinds het begin van dit seizoen een nieuwe dirigent, Thom Ritter. Hij heeft met het koor en vijfkoppig combo gewerkt aan het goed strak krijgen van de ritmes en dat waren ze ook. Het koor begon met een stevige rockmedley en wist direct de handen van het publiek op elkaar te krijgen. Het koor bracht een grote afwisseling in de choreografie, waarvoor het opgestelde podium maar net groot genoeg was. De dirigent durfde het aan om de werken met solisten of met delen van het koor, waardoor het geheel een warm bad werd wanneer het hele koor opnieuw inzette. De pianiste van het koor wist uit de elektrische piano ook andere geluiden dan piano op te wekken en dat paste mooi bij de liederen. De gitarist van het combo bleek bij het lied My Immortal een fantastische solo in huis te hebben en de fluitiste voegde bij veel liederen mooie melodielijnen toe. Het lied Adiemus was werkelijk indrukwekkend te noemen.
In de zaal zat een klein meisje. Ze had een gebloemd truitje aan en hield haar moeder in het koor nauwlettend in de gaten. Haar outfit werd tijdens het lied Flowers duidelijk: dit was haar favoriete lied want stilzitten was er even niet bij. Fijn dat er mensen van alle leeftijden in de zaal zaten: het geeft aan dat het zingen in een koor van alle tijden is en nog steeds een van de grootste hobby’s is in Nederland.