Made – “Een levensgevaarlijke gedachte, de grootste denkfout die mensen maken: ‘Nou eentje dan …, dan kan ik weer andere leuke dingen doen.’ Dat gaat niet meer. Je hersenen reageren daar niet meer op. Die moeten weer getraind worden. Kleurenscans laten zien dat de hersenen van een ‘cleane’ persoon blauw kleuren en dat pas na honderd dagen enige kleur (geel) komt na leuke activiteiten,” vertelde psychiater Dr. Els Noorlander, voor de derde keer in Made, aan een volle zaal in ’t Trefpunt.

Ook Rene van Collem, inderdaad de voormalige drummer van Doe Maar en zoon van filmcriticus Simon van Collem, sprak als ervaringsdeskundige (ruim dertig jaar verslaafd geweest) de zaal toe: “Verslaving is een familieziekte, een verslaving heb je nooit alleen.”

Door Michiel Peeters

Tim Simons, wethouder in de gemeente Drimmelen opende zaterdagochtend de lezing over ‘verslaving’ namens de organisaties: Moedige Moeders Drimmelen en de gemeenten Drimmelen en Geertruidenberg. En later blijkt,een geslaagde ochtend. Moedige Moeders Drimmelen geeft de aanwezigen dan ook de boodschap mee: Delen is Helen!

Els Noorlander is duidelijk op de vroege zaterdagmorgen in haar lezing: ‘Verslaving, verslavingsgedrag en behandeling’. Je kunt volgens haar pas afkicken als je clean bent, maar ze zegt ook dat heel veel heropnames nodig zijn, voordat de ‘verslaafde’ doordrongen is van zijn droom ‘ik wil afkicken en clean’ zijn.

“Als verslaafde leer je veel dingen niet. Emotie heb je niet meer. Lach en verdriet zijn weggeslikt. Emotie moet je daarom weer trainen. Tegen patiënten die zeggen ‘geef me maar valium, dan word ik rustig en kan ik luisteren’ zeg ik duidelijk, nee. Ik wil niet tegen een stel kamerplanten praten!”

In het hoofd kijken van ‘n verslaafde

Je hebt presentaties en presentaties, maar die van Noorlander is duidelijk en toegankelijk, kortom top. Knikkebollen komt niet voor bij deze autoriteit op verslavingsgebied. Zij laat een volle zaal ‘in het hoofd kijken van een verslaafde’. Helder en duidelijk verwoordt ze ‘verslaving’. Het onvermogen om te stoppen heeft volgens de autoriteit op het gebied van verslaving, iets te maken met veranderingen in de hersenen die optreden na langdurig gebruik van een ‘verboden stof’.

“Verslaving wil zeggen dat de gebruiker de controle over het gebruik kwijt is. Stoppen, lukt dan niet meer. De hersenen verliezen het vermogen om op een normale manier met kleine hoeveelheden van de stof om te gaan. In het brein treedt een overgevoeligheidsreactie op, waardoor kleine beetjes de verwachting oproepen dat er grote hoeveelheden aankomen. De gebruiker kan zich niet meer beperken tot een blowtje. Dat hevige verlangen naar een stof heet ‘craving’ en is een hersenziekte.”

Noorlander staaft dit verschijnsel met een roker die bij een kop koffie verlangt naar een sigaret. Dat is een omstandigheid die gebruik gerelateerd is. “Het is een neurologisch mechanisme waarin sensoren en ‘pakketjesoverdracht’ een belangrijke rol spelen. Het treedt op bij alle verslavende stoffen (nicotine, alcohol, cannabis, cocaïne enz.) en heeft niets te maken psychische problemen of emoties. Je aandacht op iets anders richten laat ‘craving’ verdwijnen.”

Een ander voorbeeldje uit de praktijk: “een oud-patiënt van mij, die al jaren clean is, zei ’s ochtends altijd last van craving te hebben. Hij stapte over op een kartonnenverpakking yoghurt en de associatie aluminiumfolie en drugs verdween.”

Met duidelijke schematische voorstellingen toonde Noorlander welke factoren de verslaving in stand houden; de acute werking van de stoffen; de afhankelijkheid, de problemen bij clean blijven, terugval en verslavingsgedrag.

Zelf willen

Ervaringsdeskundige Rene van Collem beaamde en onderstreepte de woorden van de verslavingsautoriteit psychiater Dr. Drs. Els Noorlander.

“Je moet zelf willen en de beslissing nemen om te stoppen. Verslaving is koning in het land waar liefde en bewustzijn in slaap zijn gevallen.”

De voormalige drummer van Doe Maar verhaalde over zijn drugsverslaving en het totale herstel ervan.

“Mijn doel is anderen te inspireren, moed en hoop te geven, zodat dat zij ook van hun verslaving en destructieve patronen proberen af te komen, en om eenzaamheid en wanhoop om te zetten in geluk en verlossing!”

Voor families van iemand met een verslaving is er nauwelijks hulp. Van Collem biedt familieleden, partners en naaste hulp ondersteuning. “Het is ontzettend moeilijk als je van iemand houdt die een verslaving heeft om te weten wat je beter wel en niet kan doen! Dan ga je van ‘grenzeloze liefde naar liefdevolle grenzen!”

Acceptatie drugs zorgelijk

Moedige Moeders Drimmelen gaf zaterdagmorgen ‘Eerste Hulp bij verslaving voor naasten’. De massaal bezochte lezing toont aan dat die hulp nodig is met daarnaast de constatering dat drugsgebruik een maatschappelijk probleem is. Drugs worden geaccepteerd door de huidige generatie en dat is zorgelijk!

Moedige Moeders wijst de lezers nog op meer informatie via podcasts van Van Collem en YouTube filmpjes van beide sprekers:

https://renevancollem.nl en https://youtu.be/pqjRCj5DIRs?si=AHzE9hWZI433-1ll