’Als je iets vindt, is het nog niet van jou.’ Dat leerde ik mijn kinderen altijd. Wat je hebt gevonden, geef je terug als dit mogelijk is. Dit moet het college en de rest van de gemeenteraad gedacht hebben toen ik, uit naam van SAMEN Drimmelen, donderdag een motie indiende.
Diverse inwoners van onze gemeente waren naar me toegekomen. Volgens de gemeente was een stukje grond niet van hen en konden zij het kopen of huren. Volgens het kadaster was een deel van hun voortuin van de gemeente. Dit bleek ook zo te zijn. Deze situatie bestond al tientallen jaren. Een voorbeeld: Bij het verharden van de weg en het trottoir, 63 jaar geleden, was een stukje grond braak blijven liggen. Omdat er van
gemeentewegen uit niets aan werd gedaan, zijn de toenmalige bewoners het stukje grond maar gaan onderhouden. De gemeente controleerde dit niet en had er ook geen kosten aan.
Dus een brief, aan zo’n 1000 inwoners: het stukje grond kopen of huren. Doen ze dit niet dan gaat de gemeente dit stukje grond betegelen of aanplanten. (Betegelen? En het tegelwippen dan...?). Dit zorgt voor onrust bij veel mensen. Zij hadden een huis gekocht zonder te weten dat er een stukje grond van de gemeente was. Ook liggen er soms leidingen onder de voortuin. Wat gebeurt daarmee?
SAMEN Drimmelen diende dus een motie in: De situatie van nu moet zo worden vastgelegd. Een slecht plan, zei de wethouder, want er was al veel werk ingestoken en het plan was bijna klaar. Ook de andere partijen wilden niet meegaan.
Ik heb mijn best gedaan, beste mensen. Bijna klaar, maar hoe lang nog? Helaas kiezen de anderen ervoor om nog meer ambtelijke capaciteit in dit proces te steken en om nog meer kosten te gaan maken en de mensen in onzekerheid te laten. En als het uitgevoerd wordt lopen we kans op getande voortuinen bij het wel of niet kopen of huren. Jammer, gemiste
kans, vindt SAMEN Drimmelen.
Mee eens? Laat het ons weten: samendrimmelen@gmail.com.
Groeten,
Kees