Zo ook met die vreselijke struiken of wat het ook mogen zijn, naast onze achtertuin.
In 2018 zelf maar eens aan de gang gegaan om deze te snoeien. Ze hingen namelijk over de schutting in mijn tuin. Laat nou net tijdens mijn groene bezigheid een ambtenaar van de gemeente mij aanklampen met de opmerking: niet doen, dat houden wij elke twee jaar bij.
Maar goed, vijf... ik herhaal, vijf jaar later heb ik nog steeds niemand van de gemeente gezien om die wildernis enigszins in bedwang te houden. Oftewel, het was weer een bekend staaltje gelul van de bovenste plank.
Verhalen
De brandgang, en dan vooral het laatste stuk, wat geen deel van de brandgang meer vormt, was zover overwoekerd, dat het zeker ’s avonds grote moeite kost om daar zonder takken in je gezicht door te komen.
Ik heb dus weer maar een keer gesnoeid en zoals de foto’s laten zien, is er nu weer een fatsoenlijke doorgang. Kost me wel een volle kliko en die wil ik graag op de gemeente verhalen.
En nogmaals voor de duidelijkheid: die struiken staan op gemeentegrond en vormen géén onderdeel van de brandgang. Die eindigt namelijk waar de wildgroei begint. Bedankt afdeling groenonderhoud!
Overigens wordt het elke dag moeilijker lopen over het trottoir aan de straatkant. Daar hangen de takken van diezelfde rotzooi al jaren veel te ver over.
Met de groeten van Cees Ligtvoet, Made.